সিও হয়তো নাজানিব পৰা মানুহ নহয়। বিভিন্ন ধৰণৰ অন্ধবিশ্বাসত বিশ্বাস কৰক বা নকৰক – ব্যক্তিগত কথা। কিন্তু কেতিয়াবা শুনিবলগীয়া হয়।

এইবোৰৰ প্ৰতিটোৱেই এক প্ৰকাৰৰ সতৰ্কবাণী, ইয়াৰ অৰ্থ এইটো নহয় যে কিবা এটা হ’বই লাগিব।

আঙুলিৰ আঙঠিৰ খজুৱতি – অৰ্থ

তাৰ ভিতৰত আটাইতকৈ বিখ্যাত হ’ল হয়তো হাতৰ কথা কোৱাসকল। আমাৰ বেছিভাগেই শুনিছো যে বাওঁ হাতৰ তলুৱাখন টকাৰ বাবে খজুৱতি হৈছে।

অৱশ্যে আন কিছুমানে। সূত্ৰই কয় যে টকা খজুৱতি সোঁহাতত পাবলৈ। বাওঁহাতত খজুৱতি হ’লে আগতীয়াকৈ ক্ষতিৰ সতৰ্কবাণী পোৱা যায়।

যদি দুয়োখন হাত খজুৱতি হয়, তেন্তে ই সন্দেহ কৰে যে আপুনি বৃহৎ লাভ পাব। তীব্ৰ খজুৱতি হোৱা হাতৰ তলুৱা, আপুনি যিমানেই বেছি টকা পাব, আৰু, সম্ভৱতঃ, সেইবোৰ অভাৱনীয়ভাৱে আহিব।

যি নহওক, যিদৰে বেছিভাগ মানুহেই ভাবে যে হাৰবিংগাৰৰ লাভ এতিয়াও তেওঁৰ বাওঁহাত।

তাত থকা চৰিত্ৰবোৰৰ উৎপত্তিৰ প্ৰশ্নৰ সঠিক উত্তৰ। আমাৰ পূৰ্বপুৰুষসকলে হাতক মানৱ শৰীৰৰ এক বিশেষ অংশ বুলি বিশ্বাস কৰিছিল, যিটো কোনোবা নহয় কোনোবা প্ৰকাৰে বস্তুগত সামগ্ৰীৰ সৈতে জড়িত। এই তথ্যটো বহু সংখ্যক নিৰ্দিষ্ট অভিব্যক্তিৰ পৰা পঢ়িব পাৰি।

উদাহৰণস্বৰূপে, “হাত ধৰা”, “বস্তু নিজৰ হাতত লোৱা” ইত্যাদি।

প্ৰথম পদটোৰ অৰ্থ হ’ল ক যিজন ব্যক্তিয়ে নিজৰ আৰ্থিক অৱস্থা উন্নত কৰিবলৈ কিবা এটা উলিয়াবলৈ চেষ্টা কৰে, আৰু সেইটো তেওঁৰ বাবে উপলব্ধ যিকোনো ধৰণে ব্যৱহাৰ কৰে।

দ্বিতীয় বাক্যটো স্পষ্ট যে এজন ব্যক্তিয়ে এটা বা আন এটা বস্তুৰ ওপৰত নিয়ন্ত্ৰণ লাভ কৰেতাৰ পৰা আটাইতকৈ বেছি লাভৱান হয়।

যিসকলে দাবী কৰে যে বাওঁহাতখনে সম্পত্তি হেৰুৱাৰ বাবে খজুৱতি কৰিছে, স্পষ্টভাৱে পক্ষসমূহৰ জ্ঞানৰ দ্বাৰা পৰিচালিত: যে বাওঁফালৰ – ভালৰ বাবে, সোঁফালৰ – হয় ভাল।

শাস্তিৰ পৰা বহু দূৰত নহয় সমানে বেয়া চিন। নিৰ্দিষ্ট আচাৰ-ব্যৱহাৰ আছে, যাৰ পূজাই বিপদৰ পৰা হাত সাৰিবলৈ সহায় কৰে, চিন ভৱিষ্যদ্বাণী কৰে। যদি আপুনি সেইসকলৰ অন্তৰ্গত যিয়ে বাওঁহাতত খজুৱতি হোৱাটো হেৰুৱাৰ চিন বুলি ভাবে, তেন্তে যিকোনো ক্ষেত্ৰতে ইয়াক ঘঁহিব নালাগে, আৰু মুঠিত চেপি লওক, যেন টকাৰ বাবে তাত আছে।

ইয়াৰ পিছত “টকা ৰখা তোমাৰ পকেটত,” তোমাৰ মুঠি আৰু তাৰ হাতত কিছু খোলা ৰাখি। তেনে ক্ষেত্ৰত যদি আপুনি সঠিকভাৱে কৰে তেন্তে আপোনাৰ লোকচানৰ ওপৰত কোনো প্ৰভাৱ নপৰে।

যদি আপুনি নিৰ্দ্বিধায় বিবেচনা কৰে, যে বাওঁহাতখনে লাভৰ বাবে খজুৱতি কৰিছে, তেন্তে হাতৰ তলুৱাখন ঘঁহি লওক প্ৰান্তৰ পৰা কেন্দ্ৰলৈকে দিশত, যেন স্তূপটোৰ ওপৰত ধন সংগ্ৰহ কৰি আছে।

এই কাৰ্য্যসমূহৰ জৰিয়তে আপুনি আপোনাৰ আৰ্থিক অৱস্থা উন্নত কৰিব পাৰে। বাওঁহাতৰ আঙুলিত কি খজুৱতি হয়? যদি হাতৰ তলুৱাখন, বেছিভাগৰ বাবে, সকলো স্পষ্ট, তেন্তে একেই বাওঁহাতৰ আঙুলিবোৰ কিয় খজুৱতি কৰে? বুঢ়া আঙুলিটোৱে সুখ আৰু সৌভাগ্যৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰে।

তৰ্জনী আঙুলি – ক্ষমতাৰ প্ৰতীক, গতিকে ই স্কুলত সফলতা বা কেৰিয়াৰৰ জখলাত উঠিবলৈ খজুৱতি কৰে। হাতখনৰ দৰেই মাজৰ আঙুলিটোৱেও যথেষ্ট ডাঙৰ লাভ পোৱাৰ কথা ভাবিবলৈ বাধ্য কৰে।

আঙঠি আঙুলিটোৰ খজুৱতি হ’লে অবাঞ্চিত আউট অৱ ফ’কাছৰ অচিৰেই হ্ৰাস পোৱাৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা হয়। সৰু আঙুলি সোমাইদুখজনক পৰিঘটনাৰ সৈতে জড়িত প্ৰায় সকলো জনপ্ৰিয় অন্ধবিশ্বাস।

যদি ই খজুৱতি কৰে, তেন্তে আপুনি হয়তো দুখজনক জীৱন পৰিৱৰ্তনৰ বাবে অপেক্ষা কৰি আছে। এই সমস্যাবোৰৰ বেছিভাগৰ পৰা হাত সাৰিবলৈ হ’লে আঙুলিত সোণৰ আঙঠি এটা লগাই আঙুলিটোৱে খজুৱতি বন্ধ নোহোৱালৈকে পিন্ধিব লাগিব।

একে সময়তে নিয়ম অনুসৰি যদি বাওঁফালটো আঁচোৰ খাইছে, তেন্তে পৰিৱৰ্তনটো স্থায়ী হ’ব যদিহে ই সঠিক হয় – হ্ৰস্বম্যাদীভাৱে।

কিহে তেওঁৰ বাওঁ হাতৰ কব্জিটো আঁচোৰ মাৰিলে? আন এটা লক্ষ্য হ’ল হাতৰ কব্জিটো পোৱা। তেওঁলোকে কয় যে বাওঁহাতত খজুৱতি হ’লে ব্যক্তিজনে স্বাধীনতাক বাধা দিয়াৰ উদ্দেশ্য ৰাখে।

ইয়াৰ উপৰিও বিভিন্ন বিশ্বাসত দাবী কৰা হৈছে যে যেতিয়া ইয়াৰ মালিকে নেতিবাচক আৱেগৰ সৈতে মোকাবিলা কৰিব নোৱাৰে তেতিয়া বাওঁ হাতৰ কব্জিটো আঁচোৰ মাৰিব পাৰে।

চৰিত্ৰ ব্যাখ্যাৰ এই দুটা ভিন্নতা পৰস্পৰৰ সম্পৰ্ক থাকিব পাৰে। মানুহে নিজৰ নেতিবাচক শক্তিক উপলব্ধি কৰাৰ উপায় বিচাৰি নাপায়, গতিকে তেওঁ কৰ্মৰ ৰেচ এটা কৰাৰ সম্ভাৱনা থাকে, যিয়ে পাছলৈ তেওঁৰ স্বাধীনতাত বাধাৰ সৃষ্টি কৰিব পাৰে।

আঙুলিৰ আঙঠিৰ খজুৱতি – অন্ধবিশ্বাস

পৃথিৱীখনে কেনেকৈ কাম কৰে সেই বিষয়ে “যুক্তিসংগত” ব্যাখ্যাৰ বাহিৰেও, প্ৰতিটো সংস্কৃতিয়ে পৰিয়ালৰ ভিতৰত শিকোৱা শুভ ভাগ্যক আকৰ্ষণ কৰিবলৈ বা বেয়া বস্তুবোৰ খেদি পঠিয়াবলৈ অন্ধবিশ্বাস আৰু সূত্ৰ সংৰক্ষণ কৰে।

মানুহ ইয়াৰ ব্যতিক্ৰম নহয়: আমাৰ বহুতো অন্ধবিশ্বাস আছে যিবোৰৰ সৈতে আমি প্ৰতিদিনে জীয়াই থাকোঁ, যিবোৰ প্ৰজন্মৰ পৰা প্ৰজন্মলৈ বিয়পি থাকে।

এইদৰে অবাঞ্চিত দৰ্শনাৰ্থী আপোনাৰ ঘৰৰ পৰা আঁতৰি যাব বুলি বিশ্বাস কৰা হয়। ব্যাখ্যাটো হ’ল যেনেঅনুসৰণ কৰে: ডাইনীসকলে ঝাড়ুৰ ওপৰত উৰি যায়, গতিকে অবাঞ্চিত ভ্ৰমণ “উৰি যাব।” সহজ!

আপুনি উৰি যোৱাৰ প্ৰলোভন এৰাই চলা ডাইনী হোৱাৰ বাবেই নহয়। কাৰণ ঝাড়ু দিয়াজনে যদি আকস্মিকভাৱে আপোনাৰ ভৰিৰ ওপৰেৰে ঝাড়ুটো পাৰ কৰি দিয়ে, তেন্তে ভাগ্যই আপোনাক ঝাড়ু দি গুচি যাব, কিয়নো ঝাড়ুটোৱে পাৰ হৈ যোৱাৰ লগে লগে পৰিষ্কাৰ কৰে।

আন কিছুমানে ভাবে যে আপুনি বিয়া নকৰিব: কিছুমান সংস্কৃতিত ঝাড়ু ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল বিবাহৰ আচাৰ-অনুষ্ঠানত ছীল কৰিবলৈ, আৰু তাৰ পৰাই সংঘটো আহিছে।

আমি বিশ্বাস কৰোঁ যে ঘৰত ঘোঁৰাৰ নাল থাকিলে ঘৰলৈ শুভকামনা আহিব। আকৃতিৰ বাবে ঘোঁৰাৰ নাল উৰ্বৰতা আৰু সৌভাগ্যৰ প্ৰতীক।

তদুপৰি ডাইনীৰ পৰা ৰক্ষা কৰক: বিশ্বাস কৰা হৈছিল যে ডাইনীয়ে ঘোঁৰাক ভয় কৰাৰ বাবে ঝাড়ুৰ ওপৰত উৰি যায়, গতিকে তেওঁলোকে যিকোনো বস্তুৰ পৰা আঁতৰি থাকিব এই প্ৰাণীটোৰ সৈতে সম্পৰ্ক আছে।

“টেবুলত বহি নাথাকিব,” মায়ে মোক সদায় আৰু ব্যাখ্যা নিদিয়াকৈ কৈছিল। তেতিয়াই বুজিলোঁ যে দুৰ্ভাগ্যৰ পৰা হাত সাৰিবলৈহে। ইমানবোৰ কথাৰ দৰে ইয়াৰ লগত ডাইনীৰ সম্পৰ্ক আছে নেকি এতিয়াও নাজানো...

ঘৰত কিবা এটা নোহোৱা হ’ব নোৱাৰে: চাউল। অন্ধবিশ্বাসটো হ’ল চাউলে প্ৰচুৰতাক আকৰ্ষণ কৰে, যাৰ বাবে বিয়াত দৰা-কইনাকো চাউল ছটিয়াই দিয়া হয়। আৰু যদি আপোনাৰ অলংকাৰিক হাতী আছে তেন্তে সিহঁতে সদায় দুৱাৰৰ ফালে পিঠি দিব লাগে আৰু ঠাইখনলৈ ভাগ্য আনিবলৈ অদ্ভুত সংখ্যাত থাকিব লাগে।

পৃথিৱীৰ আন ঠাইৰ দৰেই আমাৰো এই বিষয়ে অন্ধবিশ্বাস আছেছাতি আৰু আইনা। আপুনি ঘৰৰ ভিতৰত ছাতি খুলিব নালাগে, কাৰণ সেইটোৱে দুৰ্ভাগ্য আনে... ঘৰৰ চাল বা ঠাইখনৰ চালখন পৰ্যাপ্ত সুৰক্ষা নহয় বুলি ভবাৰ দৰেই।

বহু সময়ত, যেতিয়া আপুনি পাৰ্টি আয়োজন কৰে আৰু... piñata বাহিৰত, দুটা ক্ৰছ কৰা কটাৰী বাৰীত ৰখা হয়... বৰষুণ আঁতৰাই ৰাখিবলৈ, অৱশ্যেই! এতিয়া পৃথিৱীৰ আন আন ঠাইৰ দৰেই চোকা বস্তু (দা, কেঁচি, কেন খুলিব পৰা যন্ত্ৰ) দিব নালাগে।

কোনোবাই যদি আপোনাক চোকা কিবা এটা দিয়ে তেন্তে আপুনি টকা বিচাৰিব লাগে (এটা প্ৰতীকী ধন) ব্যক্তিজনৰ পৰা যাতে দুয়োৰে মাজৰ বন্ধুত্ব বিচ্ছিন্ন নহয়।

লগতে, যদি আপুনি দা এটা পেলাই দিয়ে, তেন্তে এজন মানুহ আপোনাৰ ওচৰলৈ আহিব। আনহাতে, যদি আপুনি চামুচ এখন পেলাই দিয়ে, তেন্তে যিজন আহিব তেওঁ এগৰাকী মহিলা হ’ব।

এটা কথা, ঘৰৰ ভিতৰত উৰি থকা ডাঙৰ ডাঙৰ ক’লা পখিলাবোৰে মৃত্যুৰ আগজাননী দিয়ে বুলি বিশ্বাস কৰা হয়, গতিকে সেইবোৰ কাৰণ এলাৰ্মৰ বাবে।

আনহাতে নীলা বা হালধীয়া পখিলাবোৰ শুভ শংকাৰ প্ৰতীক। দুখীয়া পখিলা, ইহঁতে ৰঙৰ ভিত্তিত বৈষম্য কৰে।

মানুহৰ হাত দুখন বিশেষভাৱে গুৰুত্ব দিব লাগিব। প্ৰথম কথা, কাৰণ নখৰ মাজত বগা দাগবোৰৰ অৰ্থ হ’ল কোৱা মিছা কথা।

যেতিয়া হাতৰ সোঁহাতত খজুৱতি অনুভৱ হয়, তেতিয়া ইয়াৰ অৰ্থ হ’ল যে অতি সোনকালে টকা পোৱা যাব।

আপোনাৰ বাওঁহাতখন খজুৱতি হ’লে কি হ’ব? সেয়া হ’ল যে আপুনি ধন দিব লাগিব।

তাইৰ ফালৰ পৰা যদি কোনো মহিলাৰ নিতম্ব বা স্তনৰ পৰা খজুৱতি হয়, তেন্তে সেয়া হৈছে এজন পুৰুষে তাইক বিচৰাৰ বাবে। যদি আপুনি কাণত গুঞ্জন বা গুঞ্জন অনুভৱ কৰে তেন্তে ইয়াৰ অৰ্থ হ’ল কোনোবাই আপোনাৰ কথা কৈছে।

আপুনি কাৰোবাক এটা সংখ্যা ক’বলৈ ক’ব লাগিব আৰু সেই সংখ্যাৰ লগত মিল থকা বৰ্ণমালাৰ আখৰটো ব্যক্তিজনৰ প্ৰথমটো হ’ব name.

যদি চকুৰ পতা সৰি পৰে, তেন্তে আপুনি বুঢ়া আঙুলিত লৈ বন্ধুৰ বুঢ়া আঙুলিৰে টিপিব। যিয়ে টেবটো পায় তেওঁৰ ভাগ্য ভাল হ’ব।

গৰ্ভৱতী মহিলাৰ যদি বহুত কলিজা হয় তেন্তে ইয়াৰ কাৰণ হ’ল তেওঁৰ সন্তানটো জন্মতে বহুত চুলিৰ সৈতে হ’ব। আৰু যদি আপুনি কোনো লোভক অস্বীকাৰ কৰে তেন্তে শিশুটিয়ে মুখ মুকলি কৰি জন্ম ল’ব।

আমি এইটোও বিশ্বাস কৰোঁ যে শিশুৰ হিচকি দমন কৰিবলৈ হ’লে কপালত গুটিয়াই লালাৰে তিয়াই থোৱা সূতাৰ টুকুৰা এটা ৰাখিব লাগে . আৰু যদি কেঁচুৱা বা শিশুৱে পেটত আৰু নিতম্ব ওপৰলৈ তুলি শুই থাকে, তেন্তে তাই কেঁচুৱা ভাই বিচাৰিছে বা কামনা কৰিছে!

কোৱা হয় যে কুকুৰ পোৱালিৰ ঠেং বহুত টানিলে “ ক্ৰেপি।” কিন্তু কেঁচুৱা এটাই “চিটি” হোৱাৰ কোনো অন্ধবিশ্বাস নাই। বেয়া গাখীৰ।

মানুহে বিশ্বাস কৰে যে আপোনাৰ পাৰ্চত আৰু/বা ঘৰত পাম ক্ৰছ (ধন্য) থাকিব লাগিব। ক্ৰছৰ সৈতে জড়িত, কেতিয়াবা যেতিয়া কিবা এটাত ভাগ্যৰ কামনা হয়, তেতিয়া তাক আকৰ্ষণ কৰিবলৈ আঙুলিবোৰ ক্ৰছ কৰিব লাগে।

ইয়াৰ পৰাই আহেতৰ্জনী আঙুলিৰে ক্ৰছ বনোৱা সময় আৰু বছৰ বছৰ ধৰি সৰল হৈ অহা সময়। ভাগ্যক আকৰ্ষণ কৰিবলৈ তৰ্জনী আঙুলি আৰু মধ্যমা আঙুলিটো এটাৰ ওপৰত আনটো আঙুলি পাৰ কৰাটো সহজ।

মানুহে বিশ্বাস কৰে যে ইয়াৰ ফলত যিকোনো সমস্যা নিষ্ক্ৰিয় হয়। তৰ্জনী আঙুলি আৰু সৰু আঙুলিটো ওপৰলৈ তুলি আন আঙুলিবোৰ মুঠিৰ দৰে বন্ধ কৰি ৰখাত গঠিত শাৰীৰিক অভিব্যক্তি। হাতখন দৰ্শকৰ লগত থাকে, এটা “চাংক” মঞ্চস্থ কৰে।

উপসংহাৰ

কিছুমান অনুষ্ঠান জানিলে আপোনাক ক্ষতিকাৰক প্ৰভাৱৰ পৰা ৰক্ষা কৰিব পাৰি বা আপোনাৰ জীৱনৰ ইতিবাচক পৰিৱৰ্তন ত্বৰান্বিত কৰিব পাৰি।

বাওঁহাতেৰে কি খোঁচ মাৰিলে? মানুহৰ শৰীৰৰ কিছু অংশৰ লগত জড়িত বহুতো চিন আছে।