এই ধৰণৰ পখিলা জোপোহা থকা ঘাঁহনিত দেখা যায়। ইয়াৰ উপৰিও ই শুকান ঘাঁহনি আৰু বনাঞ্চলৰ প্ৰান্তত বাস কৰে। ইয়াৰ ডেউকাৰ ওপৰৰ ফালে চকু কপালত তুলিব পৰা হালধীয়া ঘনক দাগ থকাৰ বাবেই ইয়াৰ নামকৰণ কৰা হৈছে।

ওপৰৰ ফালে হালধীয়া ঘনক ডাঠ মূৰৰ পখিলাৰ দুয়োযোৰ ডেউকাৰ ৰং গাঢ় বাদামী আৰু সেইবোৰ কমলা-বাদামীৰ পৰা হালধীয়া ঘনক দাগযুক্ত এটা আৰ্হি দেখুৱাওক।

আনহাতে হালধীয়া-বাদামী হৈছে ডেউকাৰ তলৰ ফালৰ মূল ৰং। ইহঁতৰ ওপৰত বগা দাগ থাকে যিবোৰৰ সীমা সংকীৰ্ণ ক’লা।

ক’লা আৰু হালধীয়া পখিলাৰ অৰ্থ – অৰ্থ

কেটাৰপিলাৰবোৰৰ গঠন চিকন আৰু ইহঁতৰ মূল ৰং পাতল সেউজীয়া। ইয়াৰ ওপৰত কিছুমান বগা আৰু গাঢ় সেউজীয়া উলম্ব ৰেখা আছে। বয়স বৃদ্ধিৰ লগে লগে ইহঁতৰ ৰং গাঢ় হয় আৰু সাধাৰণতে গাঢ় সেউজীয়া হয়।

শৰৎকালৰ ফালে ইহঁতে পুনৰ ৰং সলনি কৰে আৰু তাৰ পিছত ইহঁত পাতল উলম্ব ৰেখাৰে বাদামী হৈ পৰে, যাৰ ফলত ইহঁত শীতকালত শুকান গছ-গছনিৰ মাজত ভালদৰে ছদ্মবেশত থাকে। পৰৱৰ্তী বসন্তত শীতনিদ্ৰাৰ পিছতো ইহঁতে এই বাদামী ৰঙৰ ৰং দেখুৱায়।

পাখিৰ দৈৰ্ঘ্য প্ৰায় ২২ মিলিমিটাৰৰ পৰা ২৮ মিলিমিটাৰ, সৰ্বোচ্চ কেটাৰপিলাৰ দৈৰ্ঘ্য প্ৰায় ২৩ মিলিমিটাৰ। এই প্ৰজাতিৰ পখিলা জোপোহা থকা ঘাঁহনিত দেখা যায়, য’ত ঘাঁহনি শুকান আৰু আৰ্দ্ৰ দুয়োটা হ’ব পাৰে; শুকান লনবোৰতো তাইৰ বাসস্থান। তদুপৰি হালধীয়া ঘনকযুক্ত ডাঠ মূৰৰ পখিলাবোৰে বনাঞ্চলৰ দাঁতিত বাস কৰে।

প্ৰাপ্তবয়স্ক মহক ত পৰ্যবেক্ষণ কৰিব পাৰিপ্ৰায় মে’ মাহৰ মাজভাগৰ পৰা জুন মাহলৈকে জাৰ্মানী, অষ্ট্ৰিয়া আৰু ছুইজাৰলেণ্ড। জুলাইৰ পৰা শৰৎলৈকে কেটাৰপিলাৰ দেখা দিয়ে। মাৰ্চৰ পৰা মে’ মাহৰ আশে-পাশে শীতকালীন জিৰণি লোৱাৰ পিছত ইহঁতক পুনৰ বিচাৰি পোৱা যায় আৰু বসন্ত কালত পিউপেট হয়।

হালধীয়া ঘনক ডাঠ মূৰৰ পখিলাটোৱে মধ্য ইউৰোপত প্ৰতি বছৰে এটা প্ৰজন্মত উৰি যায়। এই পখিলা প্ৰজাতিটোৱে কেটাৰপিলাৰ হিচাপে শীতনিদ্ৰাত থাকে।

হালধীয়া ঘনক ডাঠ মূৰৰ পখিলাৰ বিতৰণ ক্ষেত্ৰ ইউৰোপৰ বৃহৎ অংশত বিস্তৃত। দক্ষিণে ই উত্তৰ পাইৰেনিছৰ পৰা আৰম্ভ হৈ মধ্য আৰু উত্তৰ ফ্ৰান্স আৰু ইটালীৰ ডলমাইটৰ ওপৰেৰে উত্তৰ দিশত উচ্চ স্ক্যাণ্ডিনেভিয়ালৈকে বিস্তৃত হয়; তাত আৰ্কটিক বৃত্তত বিতৰণ শেষ হয়।

এই প্ৰাণীবোৰ মধ্য আৰু উত্তৰ এছিয়াতো পোৱা যায়। উপকূলৰ পৰা সমুদ্ৰপৃষ্ঠৰ পৰা ১৬০০ মিটাৰ উচ্চতালৈকে ইহঁতক পোৱা যায়।

গ্ৰেট ব্ৰিটেইনত এই প্ৰজাতিটো এসময়ত ইংলেণ্ডত পোৱা গৈছিল, য'ত ইয়াক ১৯৭৬ চনত বিলুপ্ত বুলি শ্ৰেণীভুক্ত কৰা হৈছিল স্কটলেণ্ডৰ কিছু অংশত সীমাবদ্ধ।

বিভিন্ন মিঠা ঘাঁহ হালধীয়া মূৰৰ পখিলাৰ কেটাৰপিলাৰৰ বাবে খাদ্য হিচাপে কাম কৰে। ইহঁতে সাধাৰণ বল ঘাঁহ (Dactylis glomerata), ঘাঁহনিৰ শিয়ালৰ ঠেং (Alopecurus pratensis) আৰু ঘাঁহনিৰ টিমোথি (Phleum pratense) খায়।

প্ৰাপ্তবয়স্ক ব্যক্তিয়ে বিশেষকৈ গুনচেল (Ajuga) আৰু আটলাণ্টিক শহাপহুৰ ঘণ্টা (Hyacinthoides non) বিচাৰিবলৈ ভাল পায় -scripta) অমৃত পান কৰা। এই পখিলা প্ৰজাতিৰ আন এটা নাম ইন...জাৰ্মান ভাষা কোৱা দেশসমূহ হৈছে বাণ্টাৰ ডিককপফালটাৰ।

পখিলাবোৰ আকৰ্ষণীয় জীৱ। কিমান লঘু আৰু মাৰ্জিত উৰি যায়। কি কি আচৰিত ৰং আৰু আকৃতিয়ে ইহঁতৰ ডেউকাত শোভা পায়? মানুহৰ মাজত কেনেধৰণৰ সম্ভাৱনা আছে তাৰ বাবে এটা প্ৰতিচ্ছবি।

পখিলাৰ বিষয়ে আৰু আচৰিত কথা আছে। উদাহৰণস্বৰূপে আপুনি জানেনে যে পখিলাৰ সোৱাদ ভৰিৰ লগত আৰু নাক নাই? এন্টেনাৰ সৈতে গোন্ধ পায়। আপুনি জানেনে যে ইহঁতৰ ডেউকাবোৰ ক্ষুদ্ৰ ক্ষুদ্ৰ ৰঙীন খোলাৰে আবৃত?

কিছুমান পখিলাই নিজৰ ৰঙীন পৰিৱেশত ডেউকাৰ ৰঙেৰে নিজকে আচৰিত ধৰণে ছদ্মবেশত ৰাখিব পাৰে। কিছুমান কেৱল ৰঙীন সৌন্দৰ্য্য।

পখিলা ঠাণ্ডা তেজৰ প্ৰাণী। ইহঁতৰ ডেউকাৰ ক’লা ৰঙে সূৰ্য্যৰ তাপ শোষণ কৰে। পখিলাৰ মুখখন খোৱা খেৰৰ দৰে দেখা যায় কাৰণ ই কেৱল ফুলৰ অমৃতৰ দৰে তৰল খাদ্যহে খায়। যেতিয়া সিহঁতে নাখায় তেতিয়া এই “খেৰ”টো গুটিয়াই থাকে।

আপুনি হয়তো স্কুলত লক্ষ্য কৰিছে যে পখিলাবোৰে সৰু সৰু কণী হিচাপে নিজৰ অস্তিত্ব আৰম্ভ কৰে যিবোৰ পিছলৈ কেটাৰপিলাৰলৈ পৰিণত হয়। এই কেটাৰপিলাৰটো বৃদ্ধি আৰু বৃদ্ধি হৈ থাকে যেতিয়ালৈকে ইয়াৰ শৰীৰৰ চাৰিওফালে এটা কঠিন খোলা গঠন নহয়, যাক পিউপা শ্বেল বুলি কোৱা হয়।

কেটাৰপিলাৰটো এই খোলাটোত শুই থকাৰ সময়ত ইয়াৰ শৰীৰৰ পৰিৱৰ্তন ঘটে আৰু নতুন অংশ বাঢ়ি যায়। যেতিয়া ই পূপাৰ খোলাৰ পৰা ওলাই আহে, তেতিয়া ই পখিলালৈ ৰূপান্তৰিত হয় আৰু আৰু দেখাত একেবাৰে নিৰ্জন কেটাৰপিলাৰৰ দৰে নহয়।

আপুনি জানেনে যে আপুনিও সম্পূৰ্ণৰূপে কৰিব পাৰেনিজকে ৰূপান্তৰিত কৰা? যিজন ভগৱানে এটা কেটাৰপিলাৰক পখিলালৈ ৰূপান্তৰিত কৰিছিল, তেওঁ আপোনাকো সম্পূৰ্ণ নতুন কিবা এটা বনাব বিচাৰে। ডেউকা গজাব নোৱাৰি, আৰু উৰিবলৈও নিশ্চয় শিকিব নোৱাৰিব৷ কিন্তু ঈশ্বৰে আপোনাক সম্পূৰ্ণ নতুন জীৱন দিব বিচাৰে।

কেটাৰপিলাৰটো যেনেকৈ এটা ধুনীয়া পখিলা হৈ পৰে, ভগৱানেও আপোনাক নিজকে সম্পূৰ্ণৰূপে ৰূপান্তৰিত কৰাত সহায় কৰিব পাৰে। ইয়াৰ চাবিকাঠি হ’ল বিশ্বাস, তলত দিয়া কথাবোৰত বিশ্বাস কৰা: ঈশ্বৰে তেওঁৰ পুত্ৰ যীচু খ্ৰীষ্টক পৃথিৱীলৈ পঠিয়াই দিলে যাতে মৃত্যুৰ দ্বাৰা তেওঁ আমাৰ পাপৰ শাস্তি দিব পাৰে। এই বক্তব্যটো বিশ্বাস কৰিব পৰাটোৱে, ব্যক্তিগতভাৱে গ্ৰহণ কৰিলেই এই পৰিৱৰ্তন ঘটে।

ক'লা আৰু হালধীয়া পখিলাৰ অৰ্থ – প্ৰতীকবাদ

এই দেওবাৰে মই এটা অতি সুন্দৰ সেৱা উদযাপন কৰিলোঁ যিটো পৰিয়ালৰ বাবে বিশেষভাৱে ডিজাইন কৰা হৈছিল। নাইনৰ পৰা (লূক ৭: ১১-১৭) যুৱকজনক আবিৰ্ভাৱ হোৱা আনন্দৰে অসংখ্য শিশুলৈ উত্থাপন কৰাৰ উদাহৰণ দিবলৈ গীৰ্জাঘৰটো কাগজৰ পখিলাৰে সজাই তোলা হৈছিল আৰু ধৰ্মধ্বনিটোৱে ওপৰেৰে এটা কেটাৰপিলাৰৰ পথৰ মাজত উপমা দিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল পখিলালৈ কুকুৰা আৰু পুনৰুত্থান আঁকিবলৈ। মই চমুকৈ বুজাব বিচাৰিছো যে এইটো কিয় কাম কৰিব নোৱাৰে।

নেইনৰ যুৱক-যুৱতীসকলৰ ক্ষেত্ৰত ই এতিয়াও তুলনামূলকভাৱে সহজ: পখিলাৰ উপমাটোৱে এলিয়াৰ বিষয়ে স্পষ্ট উল্লেখ স্থাপন কৰিব নোৱাৰে (লূক ৭.১৫ পদত ১ ৰাজাৱলি ১৭:২৩ৰ উদ্ধৃতি দিছে) আৰু কৰে আনকি যীচু কাক পুনৰুত্থান কৰা হৈছে সেই গুৰুত্বপূৰ্ণ প্ৰশ্নটোৰ উত্তৰো নিদিয়ে: তেওঁ বিধৱাৰ একমাত্ৰ পুত্ৰ (লূক ৭:১২)। পখিলা হৈ পৰা সকলো কেটাৰপিলাৰখাই পিউপেট কৰি তাৰ পিছত কুঁহিয়াৰৰ পৰা পখিলা হিচাপে ওলাই আহে। এই কথা স্পষ্টভাৱে বিধৱাৰ সকলো পুত্ৰৰ ক্ষেত্ৰত প্ৰযোজ্য নহয়।

নৈণৰ যৌৱন তেওঁৰ মাকক ঘূৰাই দিয়া হৈছিল। কিন্তু তেওঁৰ দিনৰ শেষত যে তেওঁৰ মৃত্যু হোৱা নাছিল, সেই বিষয়ে কাহিনীটোৱে ক’তো একো কোৱা নাই। কিন্তু যীচুৰ পুনৰুত্থানৰ কথা কি ক’ব পাৰি?

প্ৰথম কথা, কেটাৰপিলাৰ / কুকুৰা / পখিলা আৰু পাৰ্থিৱ যীচু / কবৰ / পুনৰুত্থান হোৱা এজনৰ সমান্তৰালতা যেন যুক্তিযুক্ত। মোৰ মূল চিন্তাবোৰ ইয়াত উল্লেখ কৰা হ’ল:

ক: কেটাৰপিলাৰটো মৰি নাযায়। এই ছবিখনৰ সমস্যাটো হ’ল কেটাৰপিলাৰটো মৰি নাযায়, ই কেৱল সলনি হয়৷ বাইবেলৰ গ্ৰন্থসমূহে যীচু যে সঁচাকৈয়ে মৃত্যুবৰণ কৰিছিল, তাত কোনো সন্দেহ বাদ দিয়া নাই। এই মৃত্যুৰ বাস্তৱতাক লৈ একো জোকাৰি যোৱা নাছিল।

শিষ্যসকলৰ পলায়ন, যীচু আন্দোলনৰ পতন, তেওঁৰ অনুগামীসকলৰ পূৰ্বৰ পেছাদাৰী জগতখনলৈ ঘূৰি অহা (যোহন ২১: ২ ff.) স্পষ্ট ভাষা কওক। কেটাৰপিলাৰৰ ৰূপান্তৰ পখিলালৈ পৰিণত হোৱাটো এক গভীৰভাৱে চিনাকি প্ৰক্ৰিয়া। তেওঁৰ অনুগামীসকলৰ বাবে পুনৰুত্থিতজনৰ আবিৰ্ভাৱ আছিল সম্পূৰ্ণ অপ্ৰত্যাশিত, অভাৱনীয় আৰু নতুন কিবা এটা।

ইমাউছৰ পেৰিস্কোপে স্পষ্টকৈ দেখুৱাইছে যে যীচুৰ অনুগামীসকলক প্ৰক্ৰিয়া কৰিবলৈ বহু সময়ৰ প্ৰয়োজন আছিল, যে তেওঁলোকৰ চকু মেলিব লাগিছিল, সেইটো “শাস্ত্ৰ” অবিহনে তেওঁলোকে একো বুজি নাপালে (লূক ২৪: ১৩-৩৫)। ইষ্টাৰৰ এটা আবিৰ্ভাৱৰ সাক্ষী পৌলে ক'তো বৰ্ণনা কৰা নাই যে তেওঁ প্ৰকৃততে কি দেখিছিল।

এজনে স্পষ্টকৈ দেখিব পাৰে যে কিমান...বাইবেলৰ লেখকসকলে যিটোক শব্দৰে প্ৰতিনিধিত্ব কৰিব নোৱাৰি তাক লিখিবলৈ সংগ্ৰাম কৰে (যোহন ২০:২৯)। ইয়াৰ উপৰিও যীচুৰ পুনৰুত্থানৰ অৰ্থ এক প্ৰকাৰৰ পুনৰুত্থান নহয়। যীচুৰ মৃত্যু বাতিল নহ’ব – ইয়াক জয় কৰা হ’ব।

কেটাৰপিলাৰ আৰু পখিলাৰ ছবিখনে এই গুৰুত্বপূৰ্ণ প্ৰশ্নটো ধৰিব নোৱাৰে যে খ্ৰীষ্টান বিশ্বাস অনুসৰি ঈশ্বৰে ক্ৰুচত দিয়াজনক কিয় মৃত্যুৰ পৰা পুনৰুত্থান কৰিলে .

ল’ৰা-ছোৱালীবোৰে ইতিমধ্যে কেটাৰপিলাৰ আৰু পখিলাৰ কথা জানে – তাৰ বাবে তেওঁলোকে গীৰ্জালৈ অহাৰ প্ৰয়োজন নাই। যীচুৰ পুনৰুত্থান সম্পূৰ্ণ নতুন আৰু বেলেগ কিবা এটাৰ বিষয়ে। মই ভাবো যে পখিলাৰ প্ৰতিচ্ছবিৰে এই কথা স্পষ্ট কৰিব নোৱাৰি।

স্বপ্নদৰ্শকে পখিলাক জীৱন আৰু পুনৰ্জন্মৰ প্ৰতীক বুলি গণ্য কৰিছিল, কিয়নো ই কেটাৰপিলাৰ হোৱাৰ পিছত কুকুৰাৰ পৰা ওলাই আহে।

এটা গুৰুত্বপূৰ্ণ চিন হ’ল আপোনাৰ ওপৰত বৃহৎ সংখ্যক পখিলা উৰি ফুৰা। ভাগ্যই আপোনাক আপোনাৰ জীৱনটোক ভাল দিশলৈ সলনি কৰাৰ সুযোগ দিব। আপোনাৰ সুযোগ হেৰুৱাব নালাগে! পখিলাবোৰৰ এটা তোমাৰ ওপৰত বহিল নেকি? ভাল খবৰ আশা কৰক!

পখিলা ধৰাৰ অসফল প্ৰচেষ্টাই সতৰ্ক কৰি দিয়ে: আপোনাৰ বাবে এজন অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ ব্যক্তি প্ৰতাৰণা, প্ৰতাৰণা, দেশদ্ৰোহ কৰিবলৈ সক্ষম, সাৱধান হওক।

যদিও পোকটোৱে ধৰিবলৈ সক্ষম হয়, তেন্তে তেতিয়া ই আপোনাৰ তুচ্ছতা আৰু অস্থিৰতাক প্ৰতিফলিত কৰে। এই স্বকীয় বৈশিষ্ট্যবোৰেৰে কিবা এটা কৰিব লাগিব। কাঁচৰ ওপৰত কোবাই থকা পখিলাটোৱে মনত পেলাই দিয়ে যে প্ৰিয়জনৰ সৈতে আধ্যাত্মিক সংযোগমানুহক কেৱল বিশুদ্ধ চিন্তা আৰু মৰমেৰে কাম কৰিয়েই ৰক্ষা কৰিব পাৰি।

এফালে পখিলা আপোনাৰ অলস জীৱনশৈলীৰ প্ৰতীক, আৰু আনফালে আপোনাক তললৈ টানি অনা দুৰ্বল, অজ্ঞান মানুহ . কি আৰু কোনে আপোনাক জীয়াই থাকিবলৈ বাধা দিছে সেই বিষয়ে চিন্তা কৰক। মূৰৰ ওপৰত উৰি থকা পখিলা এটা ধৰিছেনে? এইটো এটা ভাল লক্ষণ – আপুনি ভাল পোৱা ছোৱালীজনীয়ে প্ৰেমৰ প্ৰতি সঁহাৰি জনাই ল’ৰা এটা দিব। কিন্তু যদি আপুনি পখিলা মাৰিলে তেন্তে পৰিয়ালত অসুবিধাৰ আশা কৰক।

পখিলাও আন সৰু জীৱৰ দৰে শিশুৰ প্ৰতীক। গতিকে যিজনে সপোনত উৰি ফুৰা পখিলাবোৰৰ প্ৰশংসা কৰিছিল, বাস্তৱত সন্তান জন্ম দিয়াৰ সপোন দেখে।

যদি হঠাতে পোকবোৰৰ কোনোবাই আপোনাৰ ওপৰত বহিবলৈ সিদ্ধান্ত লয়, তেন্তে ল’ৰা-ছোৱালীবোৰৰ লগত সহজেই উমৈহতীয়া ভাষা বিচাৰি পাব পাৰি।

যদি সপোনত আপুনি এটা পখিলালৈ ভালদৰে চাইছিল, তেন্তে আপোনাৰ মনত এনেকুৱা এটা সৰু জীৱ আছে যাৰ লগত আপুনি প্ৰেমৰ সম্পৰ্ক স্থাপন কৰিবলৈ বিমুখ নহয়।

যদি পখিলাৰ এটা গোটেই সংগ্ৰহ আছিল , তেতিয়া ই আপোনাৰ হেৰুৱা সুযোগবোৰৰ প্ৰতি (বিশেষকৈ যৌন সংস্পৰ্শৰ বিষয়ে) অনুশোচনা আৰু ভৱিষ্যতে এনে ভুলৰ পুনৰাবৃত্তি নকৰাৰ ইচ্ছাৰ ইংগিত দিয়ে।

দুটা কথা বিশ্লেষণ কৰক – বাস্তৱত পখিলাৰ বিষয়ে আপুনি কেনে অনুভৱ কৰে আৰু কি অনুভৱ তেওঁলোকে আপোনাৰ টোপনিৰ সময়ত সৃষ্টি কৰিছিল। তাই বিৰক্ত হৈ তোমাৰ মুখৰ সন্মুখত টিপটিপিয়াই উঠিল?

ভাবকচোন জীৱনত আপোনাক কি বা কোনে বাধা দিছে। তাই তোমাক নিজৰ সৌন্দৰ্য্যৰে আনন্দিত কৰিছিল, বা হয়তো তাই তোমাক সঠিক দেখুৱাইছিলpath?

এটা কিবা এটা বিচাৰক যিয়ে আপোনাক শক্তি লাভ কৰাত সহায় কৰিব আৰু আপোনাৰ চিন্তাধাৰাক ক্ৰমত ৰাখিব। যদি পোকটোৱে যাদুকৰী হৈ আপোনাৰ লগত কথা পাতিলে, তেন্তে ইয়াৰ কথা শুনা।

আপুনি কি কি অনুভূতিৰ সৈতে সাৰ পাইছিল সেয়াও গুৰুত্বপূৰ্ণ। সপোনটোৱে এটা প্ৰাঞ্জল ছাপ পেলাইছিল, ইয়াৰ সবিশেষ মনত আছেনে?

তাৰ পিছত প্ৰতিটোকে বিভাজিত কৰক। যদি সাৰ পোৱাৰ পিছত সপোনটো স্মৃতিৰ পৰা মচি পেলোৱা হৈছিল, তেন্তে ইয়াৰ কোনো বিশেষ ভৱিষ্যদ্বাণীমূলক অৰ্থ নাছিল।

মই ভাবো যে ভৱিষ্যদ্বাণীকাৰীজনে জানিছিল নেকি যে দিনৰ চৰ্বিযুক্ত মূৰৰ এটা নতুন প্ৰজাতিৰ পখিলা, শেষত আৱিষ্কাৰ হৈছিল তেখেতে তেখেতৰ ভৱিষ্যদ্বাণীত এই পোকটোৰ প্ৰতি অধিক গুৰুত্ব দিলেহেঁতেননে?

আৰু সেয়েহে এই প্ৰতিচ্ছবিখনৰ বিষয়ে তথ্য অতি কম। ফুলৰ পৰা ফুললৈ উৰি থকা পখিলা এটাক নিৰ্বিকাৰ ভৱিষ্যতৰ প্ৰতীক বুলি ধৰিব পাৰি। জুইত জ্বলি যোৱা এটা পোকে শোক আৰু সমস্যাৰ প্ৰতিশ্ৰুতি দিয়ে।

যি পখিলাটোৱে কাঁচত খুন্দা মাৰে আৰু কোনো ধৰণে খিৰিকীৰে বাহিৰলৈ উৰি যাব নোৱাৰে, সেইটোৱে ইংগিত দিয়ে যে আপুনি বিপদজনক পদক্ষেপ এটা ল’লেও ই আপোনাক সফলতা কঢ়িয়াই নিদিয়ে – বাহ্যিক পৰিস্থিতিয়ে এই প্ৰক্ৰিয়াত বাধা দিব।

ৰ'দত উৰি ফুৰা এটা পখিলা আনন্দময় পৰিঘটনাৰ প্ৰতীক। যদি একে সময়তে ইয়াৰ ৰং হালধীয়া বা অগ্নিময় হয়, তেন্তে সুখদায়ক পৰিৱৰ্তনে প্ৰেমৰ ক্ষেত্ৰখনত প্ৰভাৱ পেলাব।

এটা জীৱন্ত পখিলাই নিৰ্বিকাৰ জীৱনৰ সপোন দেখে, আৰু এটা মৃত পখিলাই অসুবিধা আৰু অসুবিধাৰ সপোন দেখে, আৰু সেই অঞ্চলত ভিতৰতযিটো আপুনি তেওঁলোকৰ পৰা কম আশা কৰে।

উপসংহাৰ

সপোনত পখিলা চোৱাজনৰ বাবে এটা সমৃদ্ধিশালী জীৱন অপেক্ষা কৰি আছে আৰু ইয়াক ধৰাজনৰ বাবে এটা সুখী প্ৰেম অপেক্ষা কৰি আছে।

এনে ভংগুৰ জীৱৰ গভীৰ প্ৰতীকীতা আছে। এয়া মহাদেৱীৰ প্ৰতীক, জীৱন-মৃত্য-জীৱনৰ চক্ৰৰ কথা মনত পেলোৱা। ই আত্মাৰ প্ৰতীক।

ৰূপান্তৰ আৰু পুনৰ্জন্মৰ প্ৰতীক। পখিলাটোৱে আন কোনো ধৰণৰ নহয়, নিজৰ অভিজ্ঞতাৰ জৰিয়তে এটা হাইপষ্টেছিছত মৃত্যু আৰু আন এটাত পুনৰুত্থান দেখুৱায়।