Pegaz to istota z mitologii greckiej. Pegaz to skrzydlaty koń, mitologiczna istota, która narodziła się z krwi meduzy, gdy Perseusz zabił ją w morzu.

Pegaz pojawia się w kilku legendach, ale najbardziej znaną jest ta o Belephophontesie - synu Glauco, króla Koryntu - któremu bogowie Posejdon i Atena dali Pegaza, aby walczył z Chimerą.

Pegaz - symbolika

Belorophontes i Pegasus razem wystąpili w różnych opowieściach po zwycięstwie w bitwie z Chimerą.

Pewnego dnia Bellerophon chciał wspiąć się na Olimp, aby stać się nieśmiertelnym na grzbiecie Pegaza, ale Zeus rozgniewał się i wysłał muchę, która ugryzła konia pod ogonem.

Pegaz był wściekły i zrzucił Belerfontesa na ziemię. Pegaz poczuł się wolny i pomaszerował z bogami.

Pegaz przyniósł bogom grzmoty i błyskawice, więc Zeus, bóg bogów, pozwolił mu odbyć wolną i pozbawioną właściciela podróż do wszechświata, gdzie pozostał w konstelacji, która od tego czasu nosi jego imię.

Pegaz symbolizuje nieograniczoną wolność, może być okiełznany tylko przez szlachetnych i życzliwych jeźdźców. Noszenie pegaza oznacza bycie miłośnikiem wolności, pragnienie latania i przeżywania przygód bez żadnych ograniczeń.

Pegaz daje wolność bycia właścicielem życia, bez niczego, co nas powstrzymuje, bez żalu jakiegokolwiek rodzaju i cieszenia się tą wolnością.

Pegaz jest przydatnym amuletem, gdy chcesz zostawić za sobą doświadczenia lub dokonać ważnych zmian w życiu. Latać wysoko, daleko i mieć nowe cele.

Pegaz będzie wiernym sprzymierzeńcem w osiągnięciu tego celu. Pegaz zapewnia również inspirację poetom, filozofom i artystom.

W mitologii greckiej Pegaz był koniem posiadającym skrzydła. Według mitu narodził się z krwi Meduzy, którą ściął Perseusz.

Pegaz był koniem Zeusa, a dzięki parze skrzydeł mógł latać. Poza używaniem skrzydeł, podczas poruszania się w powietrzu poruszał również nogami, jakby "biegał", ale bez stąpania po ziemi.

W tym kontekście możemy mówić o greckim mitologicznym bohaterze Bellerophonie, Bellerophonie lub Bellerophonie. W zależności od tradycji, którą studiujemy, mówi się, że jego rodzicami byli Eurymede i Glaucus z Koryntu lub Eurynome i Posejdon.

Jego prawdziwe imię brzmiało Leophontes lub Hippo; stał się znany jako Bellerophon po przypadkowym zabójstwie Belero, korynckiego tyrana, ponieważ Bellerophon można przetłumaczyć jako "zabójca Belero".

Historia głosi, że Pegaz był niezłomny. Bellerophon, który miał obsesję na jego punkcie, w końcu zdołał go zdominować, a skrzydlaty koń był kluczem do jego zwycięstwa nad Chimerą, bestią, którą udało mu się zabić.

Dumny z siebie Bellerophon udawał, że jest bogiem, udając się wraz z Pegazem na Olimp. Bestia Chimera to kolejna postać z mitologii greckiej, która była bohaterem wielu opowieści.

W jego przypadku nie było to dobrze zdefiniowane zwierzę, jak Pegaz, ale hybryda kilku gatunków z trzema głowami: kozią, smoczą i lwią, choć może się to różnić w zależności od źródła. Wśród jego specjalnych zdolności jest to, że był w stanie pluć ogniem.

Jednak Zeus, niezadowolony z tej sytuacji, sprawił, że owad ugryzł Pegaza, który poruszył się i rzucił Bellerophonem na ziemię, poważnie go raniąc. Następnie Zeus dał Pegazowi miejsce na Olimpie.

Prawdopodobnie burak, koń z mitologii islamskiej, jest inspirowany postacią Pegaza. Mówi się, że burak zabrał Mahometa do nieba i sprowadził go z powrotem na Ziemię.

Z drugiej strony Pegaz jest gwiazdozbiorem, którego najjaśniejszą gwiazdą jest Enif, a następnie Scheat. Konstelacja ta była jedną z tych wymienionych przez Klaudiusza Ptolemeusza w II wieku.

Biorąc pod uwagę cechy Pegaza, w czasach współczesnych stał się on jednym z mitologicznych zwierząt najczęściej wykorzystywanych w fikcji, zarówno w literaturze, jak i kinie.

Ponadto doprowadziło to do powstania wielu innych o podobnych cechach. Dzieli z jednorożcem zdolność do fascynowania publiczności i generowania bardzo szczególnego mistycyzmu, ale jest także nieuniknionym towarzyszem wielu greckich bohaterów i bogów w ich zaciętych bitwach.

Pegaz Możemy wymienić trzy dzieła japońskich kreskówek, w których imię Pegaz pojawia się w jednej z najważniejszych ról: na przykład w Saint Seiya bohater jest rycerzem z konstelacji Pegaza i jest spokrewniony z Hadesem i Ateną; w Sailor Moon jest tym, który chroni sny; w Beyblade Metal Fusion jest wreszcie głównym bohaterem.

Na Zachodzie istnieją również różnorodne przykłady, zarówno w filmach animowanych, jak i akcji na żywo. W ten sposób możemy wymienić takie tytuły jak Hercules, od Disney Pictures, Clash of the Titans, zarówno w wersji z 1981 roku, jak i 2010 roku, a także Wrath of the Titans.

Pegaz - znaczenie

Pegaz to dziki koń ze skrzydłami na grzbiecie, które pozwalają mu latać. Możemy go również nazwać skrzydlatym koniem, ponieważ skrzydlaty pochodzi od słowa skrzydła. Ciekawą cechą pegazów jest to, że kiedy latają, poruszają nogami, jakby biegły w powietrzu.

Pegaz był czworonożnym zwierzęciem z mitologii greckiej, który miał kształt konia z tą osobliwością, że posiadał również pierzaste skrzydła, które pozwalały mu latać. Średniego wzrostu o średniej wysokości 1,90 metra i masie ciała około 800-1000 kg. Jego głowa i szyja są dobrze uformowane i proporcjonalne, ma wyrazisty wygląd z małymi uszami.

Tylne nogi są silne i muskularne, a kopyta najtwardsze i najbardziej wytrzymałe niż u innych koni. Jego grzywa i ogon, o delikatnym wyglądzie, są cienkie i jedwabiste.

Jest to koń atletyczny, bardzo zwinny, jak wolne dzikie konie, zwykle są całkowicie białe jak śnieg i mówi się, że gdy słońce przechodzi tuż przed nim, może oślepić wrogów.

Wszystkie te cechy sprawiają, że pegazy są eleganckie i wyjątkowe, co czyni je jedną z głównych atrakcji starożytnych legend Grecji.

Pegaz to skrzydlaty rumak o magicznej naturze, którego moc polega na tym, że jest w stanie natychmiast schwytać zło, a także latać na krańce ziemi.

Pegaz symbolizuje wolność, mógł być dosiadany tylko przez bogów lub półbogów, lub przez szlachetnych i dobrych jeźdźców. Noszenie pegaza oznacza bycie miłośnikiem wolności, siły i szlachetności oraz pragnienie latania i przeżywania przygód bez konieczności trzymania się na uwięzi.

W mitologii greckiej Pegaz (po grecku Πήγασος) jest skrzydlatym koniem, czyli koniem ze skrzydłami. Pegaz, wraz ze swoim bratem Chrysaorem, narodził się z krwi przelanej przez Meduzę, gdy półbóg Perseusz, syn Zeusa, odciął mu głowę.

Wkrótce po narodzinach koń uderzył w ziemię góry Helikon tak mocno, że z jego uderzenia powstała sprężyna, a następnie Perseusz przekazał skrzydlatego konia swojemu ojcu Zeusowi, a tym samym Pegaz stał się pierwszym koniem, który był z bogami. Zeus był bogiem nieba i ziemi.

Inną historią, w której pojawia się Pegaz, jest opowieść o bohaterze Bellerophonie, synu Posejdona, któremu dał on skrzydlatego konia, aby walczył z Chimerą, bestią o wielu głowach (w tym lwa i kozy), która spustoszyła terytoria Grecji.

Syn Posejdona na grzbiecie skrzydlatego konia zdołał zabić Chimerę. Dzięki temu rumakowi bohaterowi Bellerophonowi udało się również odnieść zwycięstwo nad Amazonkami.

Półbóg z ambicjami, by zostać bogiem, dosiada Pegaza i zmusza go, by zabrał go na Olimp, by został bogiem, ale Zeus, zirytowany jego śmiałością, wysyła nieistotnego komara, który gryzie grzbiet Pegaza i strąca Bellerophona w pustkę, nie zabijając go, będąc kaleką i skazanym na wędrówkę z dala od reszty świata przez całe życie, pamiętając o swojej dawnej chwale.

Kiedy mucha uderzyła w pegaza, rumak zatrząsł się, ciągnąc jeźdźca Bellerophona za grzbiet i powodując, że spadł w pustkę. Po użądleniu Pegaz zdecydował się pozostać i żyć na Olimpie z bogami i pomóc Zeusowi sprowadzić promienie.

Chociaż nie ma dowodów na to, że Herkules miał Pegaza, Disney w filmie mówi nam, że został stworzony przez Zeusa jako prezent przy narodzinach Herkulesa. Składa się z cirrusów, nimbostratusów i cumulonimbusów (chmur) i widać, że lubi uderzać głową Herkulesa, odkąd byli dziećmi, kiedy Herkules zderzył głowę z głową Pegaza.

Konstelacja Pegaza pochodzi ze starożytnej Grecji, kiedy Pegaz poleciał na Olimp, aby przynieść bogom grzmoty i błyskawice w prezencie, więc Zeus, bóg bogów, pozwolił mu na swobodną i pozbawioną właściciela podróż do wszechświata, gdzie pozostał w konstelacji, która od tamtej pory nosi jego imię.

Chociaż nigdy nie napisano o tym, czym żywią się skrzydlate konie, w jakiś sposób musiałyby one otrzymywać energię.

Cóż, jeśli został stworzony z krwi Meduzy, nie byłoby nierozsądne, gdybyśmy powiedzieli, że ich pożywieniem byłyby chmury na niebie, które są dla nich najbardziej pożywnymi chmurami burzowymi, oprócz traw i ziół, jak normalne konie, aby uzyskać inne składniki odżywcze i witaminy.

Istnieją cztery rodzaje znanych ras skrzydlatych koni na świecie, które są znane zgodnie z klasyfikacją Ministerstwa Magii:

Abraxan to rodzaj skrzydlatego konia, dużego i niezwykle potężnego. Jego nazwa prawdopodobnie pochodzi od Abraxasa, jednego z koni Aurory w mitologii rzymskiej. Ma spojrzenie z czarnymi oczami. Jego ciało jest wykonane z jasnego futra, które jest białe jak jego skrzydła.

Aethonan to rasa skrzydlatych koni pochodząca z Wielkiej Brytanii i Irlandii, ale spotykana również w innych częściach świata. Jej nazwa pochodzi od Aethona, jednego z koni, które w mitologii greckiej ciągnęły rydwan Heliosa, boga słońca.

Jego oczy są czarne i błyszczące niczym ciemne perły. Jego futro na ciele jest brązowe, natomiast na skrzydłach może być biało-szare, a czasem czarne.

Granian to niezwykle szybka rasa skrzydlatych koni, zazwyczaj w kolorze szarym lub białym. Graniany mogą być pozornie bardzo szczupłe, ale jako całość są czystymi mięśniami i zaskakująco wytrzymałe, aby przetrwać skandynawskie zimy w ich ojczyźnie.

Chociaż rozprzestrzeniły się już gdzie indziej, są bardzo powszechne w chłodniejszym klimacie, a ostatnio krzyżowano je ze światowymi kucykami islandzkimi, aby uczynić je jeszcze bardziej odpornymi. Uważa się, że nazwa tego stworzenia pochodzi od konia z mitologii nordyckiej, zwanego "Grani".

Wnioski

Całe ich ciała są jasnoszare, co sprawia, że podczas lotu są mylące.

Thestral to odmiana skrzydlatego konia o szkieletowym ciele, gadzim pysku i zwietrzałych skrzydłach przypominających nietoperza. Pochodzą z Wysp Brytyjskich i Irlandii, choć widywano je w niektórych częściach Francji i Półwyspu Iberyjskiego.

Są bardzo rzadkie i uważane za jedne z najniebezpieczniejszych stworzeń przez Ministerstwo Magii. Przez wielu magów są niezasłużenie znane jako omen nieszczęścia i agresji, ponieważ są widoczne tylko dla tych, którzy widzieli śmierć, a ich ponury, wynędzniały i upiorny wygląd.