Τέλος μιας κουραστικής ημέρας στη δουλειά. Ακουμπάμε το κεφάλι μας στο μαξιλάρι και απολαμβάνουμε μια ήρεμη νύχτα πλήρους ξεκούρασης, τόσο σωματικής όσο και πνευματικής. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζουμε. Είναι αλήθεια ότι ο ύπνος έχει επανορθωτικές λειτουργίες και ότι είναι απαραίτητος για τη ζωή.

Αλλά αν νομίζουμε ότι είναι σαν να κλείνουμε τον διακόπτη και να σβήνουμε, δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε μεγαλύτερο λάθος. Ενώ κοιμόμαστε, το μυαλό και το σώμα μας είναι πολύ απασχολημένα με εργασίες πίσω από τη συνείδησή μας. Και το αποτέλεσμα δεν είναι πάντα ευχάριστο.

Εδώ είναι, από τη στιγμή που κλείνουμε τα μάτια μας, τι μας συμβαίνει (ή μπορεί να μας συμβεί) κατά τη διάρκεια ενός νυχτερινού ύπνου.

Αίσθημα ότι κάποιος σας αγγίζει ενώ κοιμάστε - Σημασία

Οι μύες μας χαλαρώνουν, η αναπνοή μας και οι παλμοί μας επιβραδύνονται και τα μάτια μας αρχίζουν να κινούνται πολύ αργά.

Ο εγκέφαλος αλλάζει μελωδία, από τα κύματα άλφα στα κύματα θήτα. Πρόκειται για τη φάση 1 του ύπνου, ένα ελαφρύ μούδιασμα που έρχεται και φεύγει κατά κύματα. Οποιαδήποτε εξωτερική παρεμβολή, όπως ο θόρυβος, μπορεί να μας ξυπνήσει.

Όμως οι ενοχλήσεις δεν έρχονται μόνο από έξω. Ξαφνικά, μέσα στη γλυκιά λήθη του ύπνου, ένα τράνταγμα στα πόδια μας βγάζει βίαια από την υπνηλία.

Πρόκειται για μυοκλονικούς σπασμούς, οι οποίοι συχνά συνοδεύονται από μια ενοχλητική αίσθηση πτώσης στο κενό, την οποία προσπαθούμε να αποφύγουμε με ένα προσποιητό άλμα, και η οποία μεταφράζεται σε μια κλωτσιά στο άτομο που κοιμάται δίπλα μας.

Σύμφωνα με τη Διεθνή Ταξινόμηση των Διαταραχών του Ύπνου (ICSD), το 60-70% του πληθυσμού υποφέρει από μυοκλονικούς σπασμούς, αλλά πρόκειται για μια φυσιολογική διαδικασία εφόσον δεν εμποδίζει τον ύπνο. Ωστόσο, η σημασία της είναι αβέβαιη.

Σύμφωνα με μια θεωρία, πρόκειται για το τμήμα του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνο για την εγρήγορση και παλεύει να μην χάσει τον έλεγχο. Μια περίεργη υπόθεση υποστηρίζει ότι πρόκειται για εξελικτικό κατάλοιπο από την εποχή που κοιμόμασταν στα δέντρα και διατρέχαμε τον κίνδυνο να πέσουμε στο έδαφος.

Η αίσθηση της πτώσης είναι μία από τις υπνογογικές ψευδαισθήσεις, τις οποίες βιώνουμε κατά τη μετάβαση από την εγρήγορση στον ύπνο και οι οποίες μπορούν να μας παρουσιάσουν ένα ποικίλο μενού οπτικών, ακουστικών ή άλλων αισθήσεων, όχι πάντα ευχάριστων.

Μια ιδιαίτερη μορφή είναι αυτό που είναι ευρέως γνωστό ως Tetris Effect, αυτό που υπέφεραν οι εθισμένοι σε αυτό το βιντεοπαιχνίδι όταν έκλειναν τα μάτια τους και έβλεπαν τα κομμάτια να πέφτουν.

Περιέργως, αυτό συμβαίνει και με άλλα παιχνίδια, όπως το σκάκι, ή με οποιαδήποτε δραστηριότητα που αφήνει έντονο αισθητηριακό αποτύπωμα, όπως το σκι ή η ιστιοπλοΐα.

Μια άλλη παραληρητική εκδήλωση εμφανίζεται με τη μορφή ενός ισχυρού θορύβου, όπως μια έκρηξη, το κουδούνι της πόρτας, ένα χτύπημα της πόρτας, ένας πυροβολισμός ή κάποιος άλλος βρυχηθμός.

Στην πραγματικότητα, ο ήχος υπάρχει μόνο μέσα στο μυαλό μας, αν και η ονομασία του φαινομένου δεν είναι ακριβώς καθησυχαστική: Σύνδρομο Εκρηκτικής Κεφαλής.

Ο κλινικός ψυχολόγος στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον (ΗΠΑ) Brian Sharpless επισημαίνει ότι έχουν γίνει ακόμη λίγες έρευνες, αν και τα ποσοστά επικράτησης είναι περίπου 10% ή και υψηλότερα.

Μια πρόσφατη μελέτη του Sharpless αποκάλυψε ότι δεν επηρεάζει μόνο τα άτομα άνω των 50 ετών, όπως πιστεύαμε προηγουμένως, αλλά και τους νέους.

Όπως εξηγεί ο εν λόγω ειδικός στην Huffington Post, το σύνδρομο "είναι σωματικά ακίνδυνο." "Γίνεται πρόβλημα μόνο αν κάποιος υποφέρει από αυτό σε τέτοιο βαθμό ώστε να επηρεάζει τον ύπνο του, ή αν στεναχωριέται έχοντας ένα επεισόδιο, ή αν πιστεύει λανθασμένα ότι του συμβαίνει κάτι σοβαρό".

Ο Sharpless επισημαίνει ότι μερικές φορές εξαφανίζεται απλώς ενημερώνοντας τον ασθενή ότι δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας: "Στις περισσότερες περιπτώσεις, πρόκειται απλώς για μια ασυνήθιστη εμπειρία που συμβαίνει από καιρό σε καιρό".

Αν έχουμε καταφέρει να ξεπεράσουμε το πρώτο στάδιο και θέλουμε να συνεχίσουμε, περίπου 10 λεπτά αργότερα θα εισέλθουμε στη φάση 2, τη μεγαλύτερη σε διάρκεια και σχετικά ήρεμη- χάνουμε την επίγνωση του περιβάλλοντός μας, τα μάτια μας σταματούν να κινούνται, ο καρδιακός ρυθμός και η αναπνοή μας είναι ήρεμοι, η θερμοκρασία του σώματος και η αρτηριακή μας πίεση πέφτουν και οι μύες μας παραμένουν χαλαροί.

Ο εγκέφαλός μας, απαλλαγμένος από φαντασιώσεις και ψευδαισθήσεις, πέφτει σε ένα καταφύγιο ήσυχων κυμάτων θήτα, που διακόπτονται μόνο από μερικές επιταχύνσεις που ονομάζονται σπόνδυλοι και από ξαφνικά άλματα που ονομάζονται συμπλέγματα Κ. Αυτός ο ξεκούραστος ύπνος μας καταλαμβάνει περίπου το 50% του συνολικού κύκλου. Εδώ είμαστε ασφαλείς.

Μετά από μια ήρεμη πορεία στη Φάση 2, μια ώρα μετά τον ύπνο εισερχόμαστε σε βαθύ ύπνο, με το περιστασιακό μερίδιο του ροχαλητού που είναι πιο συχνό σε αυτή την περίοδο. Στη Φάση 3 επαναφορτίζουμε τις μπαταρίες, το ορμονικό σύστημα αναπροσαρμόζεται και ο εγκέφαλός μας λικνίζεται σε ένα αργό κύμα κυμάτων δέλτα, πλατιά και βαθιά.

Φαίνεται ότι τελικά βυθιστήκαμε σε εκείνη την ήρεμη ανάπαυση από την οποία είναι δύσκολο να ξυπνήσουμε και ότι θα κοιμηθούμε ήσυχα το υπόλοιπο της νύχτας. Τίποτα δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την αλήθεια: τα χειρότερα δεν έχουν έρθει ακόμα. Εδώ αρχίζει η προτιμώμενη περιοχή των παρασυνειδήσεων, των διαταραχών του ύπνου.

Αλλά αυτό δεν είναι παρά μια μικρή ενόχληση σε σύγκριση με την πιθανότητα να σηκωθείτε ξαφνικά στη μέση της νύχτας, να ιδρώσετε και να ουρλιάξετε από τον τρόμο.

Δεν πρόκειται για εφιάλτες, οι οποίοι θα εμφανιστούν σε μεταγενέστερο στάδιο, αλλά για κάτι ακόμη πιο δυσοίωνο, το οποίο εμφανίζεται κυρίως στην παιδική ηλικία και συνήθως υποχωρεί στην εφηβεία: οι νυχτερινοί τρόμοι. Μέχρι και το 5% των παιδιών υποφέρουν από αυτούς, ενώ στην ενήλικη ζωή μειώνονται σε 1-2%.

Σύμφωνα με τον Dr. Suresh Kotagal, παιδονευρολόγο στο Mayo Clinic Sleep Medicine Center (ΗΠΑ), μια μεγάλη μελέτη αποκάλυψε ότι έως και το 80% των παιδιών μπορεί να πάσχουν από μεμονωμένη αϋπνία και ότι δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας εάν πρόκειται για μεμονωμένα φαινόμενα.

Για τους γονείς, ο νυχτερινός τρόμος είναι μια οδυνηρή εμπειρία, ειδικά όταν τα παιδιά δεν φαίνεται να τους αναγνωρίζουν και δεν ανταποκρίνονται στις προσπάθειες παρηγοριάς.

Τι πρέπει να κάνετε σε αυτές τις περιπτώσεις; Ο Kotagal προσφέρει σε αυτή την εφημερίδα κάποιες οδηγίες για τους γονείς: "Θα πρέπει να προσπαθήσουν να παραμείνουν ήρεμοι, να βεβαιωθούν ότι το παιδί δεν βρίσκεται σε περιβάλλον όπου μπορεί να πάθει κάτι, όπως κοντά σε σκάλα. Ο τρόμος θα κάνει τον κύκλο του και θα σταματήσει, συνήθως σε λίγα λεπτά.

Δεν απαιτείται φαρμακευτική αγωγή ή παρέμβαση. Στην πραγματικότητα, η προσπάθεια να ξυπνήσει το παιδί μπορεί να επιδεινώσει τη συμπεριφορά του. "Ευτυχώς, το πιο συνηθισμένο είναι ότι τα παιδιά δεν θυμούνται τίποτα από το επεισόδιο το επόμενο πρωί.

Μια παρόμοια περίπτωση είναι η υπνοβασία, η οποία επίσης επηρεάζει συχνότερα τα παιδιά. Οι υπνοβάτες περιπλανώνται σε μια τροποποιημένη κατάσταση συνείδησης κατά την οποία μπορούν να εκτελέσουν φανταστικές ή πραγματικές εργασίες, τόσο απλές όσο το άνοιγμα ενός συρταριού ή τόσο σύνθετες όσο το καθάρισμα του σπιτιού.

Έχουν περιγραφεί περίεργες περιπτώσεις, όπως αυτή μιας γυναίκας που έστελνε μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, ενώ σύμφωνα με το ICSD υπάρχουν αναφορές για ανθρωποκτονίες και αυτοκτονίες που διαπράχθηκαν κατά τη διάρκεια ενός επεισοδίου.

Στην πραγματικότητα, οι ίδιοι οι υπνοβάτες είναι αυτοί που κινδυνεύουν περισσότερο, ιδίως όταν αρχίζουν να μαγειρεύουν, να βγαίνουν έξω ή να οδηγούν. Ο Kotagal συμβουλεύει να μην προσπαθούμε να τους ξυπνήσουμε, αλλά απλώς να προσπαθούμε να τους κατευθύνουμε σε ένα περιβάλλον όπου είναι ασφαλείς.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, ο υπνοβάτης έχει μόνο έναν σταθερό στόχο: το σεξ. Αυτή η παραλλαγή, που ονομάζεται sexsomnia, έχει προφανείς επιπλοκές, καθώς έχουν καταγραφεί σεξουαλικές επιθέσεις και βιασμοί. Μια άλλη ιδιαίτερη περίπτωση είναι αυτή των υπνοβατών με διατροφική διαταραχή που λεηλατούν το ψυγείο, καταναλώνοντας ωμά ή κατεψυγμένα τρόφιμα.

Λιγότερο επιβλαβείς για τον εαυτό τους και τους άλλους είναι οι υπνολάγνοι, οι οποίοι περιορίζονται στο να μιλούν στα όνειρα. Το ρεπερτόριό του μπορεί να ποικίλλει από ακατάληπτη φλυαρία μέχρι, για παράδειγμα, την αφήγηση ποδοσφαιρικών αγώνων.

Πολύ δημοφιλής στο διαδίκτυο ήταν η περίπτωση του Βρετανού Adam Lennard, η σύζυγος του οποίου κατέγραψε και μάλιστα μετέτρεψε σε επιχείρηση τις φράσεις που εκστόμιζε ο σύζυγός της στα όνειρά του: "Θα έβγαζα το δέρμα μου και θα έκανα μπάνιο τη ζωντανή μου σάρκα στο ξύδι πριν περάσω χρόνο μαζί σου".

Ξαφνικά, η αναπνοή και ο καρδιακός ρυθμός κάνουν άλμα, τα μάτια εκτοξεύονται προς όλες τις κατευθύνσεις, το πέος ή η κλειτορίδα σκληραίνουν και ο εγκέφαλός μας μπαίνει σε μια φρενίτιδα που δικαιολογεί το παρατσούκλι αυτής της περιόδου: παράδοξος ύπνος. Είναι όμως περισσότερο γνωστή με την επίσημη ονομασία της, Φάση ταχείας κίνησης των ματιών (MOR ή REM).

Καλώς ήρθατε στο βασίλειο της φαντασίας. Τα όνειρα εισέρχονται στη φάση REM / REM, αλλά και οι εφιάλτες. Εδώ είναι που μας κυνηγάει ο ορειβάτης με το αλυσοπρίονο ή περπατάμε γυμνοί μέσα στην Κωνσταντινούπολη.

Το μυαλό είναι ανοιχτό σε κάθε είδους παράξενες φαντασιώσεις, τόσο ζωντανές που αν έχουν σεξουαλικό περιεχόμενο μπορεί να καταλήξουν σε οργασμό, κάτι που είναι σύνηθες κατά την εφηβεία.

Στην πραγματικότητα, τα όνειρα είναι τόσο αληθινά που ο εγκέφαλος πρέπει να αποσυνδέσει το σώμα για να μας αποτρέψει από το να κάνουμε θέατρο. Κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης οι εκούσιοι μύες μας παραλύουν- αν δεν το κάνουμε, έχουμε διαταραχή συμπεριφοράς στον ύπνο REM.

Σύμφωνα με την Αμερικανική Ακαδημία Ιατρικής του Ύπνου, το φαινόμενο αυτό διαφέρει από την υπνοβασία στο ότι τα μάτια είναι συνήθως κλειστά, δεν υπάρχει πραγματικό σεξ ή φαγητό, και τα άτομα συνήθως δεν βγαίνουν από το κρεβάτι- εκτός, για παράδειγμα, αν το κάνουν για να "πάρουν τη νικητήρια πάσα" ή για να ξεφύγουν από έναν επιτιθέμενο.

Αν όμως η παράσταση είναι βίαιη, κάποιος μπορεί να τραυματιστεί. Ο δρ Michael Silber, νευρολόγος στο Κέντρο Ιατρικής Ύπνου της Mayo Clinic (ΗΠΑ), επισημαίνει ότι το 32 έως 76% των περιπτώσεων καταλήγει σε σωματικές βλάβες και ότι στο 11% των περιπτώσεων απαιτείται ιατρική φροντίδα.

"Οι ζημιές περιλαμβάνουν αμυχές, μώλωπες, κατάγματα άκρων και υποσκληρίδια αιματώματα (θρόμβοι αίματος στην επιφάνεια του εγκεφάλου)", απαριθμεί η Silber. Όμως οι παθόντες δεν μπορούν μόνο να τραυματίσουν τον εαυτό τους, αλλά και να τραυματίσουν άλλους: "Το 64% των συγκατοίκων στο κρεβάτι αναφέρουν ότι έχουν δεχτεί ακούσια επίθεση και πολλοί αναφέρουν ζημιές.

Αίσθημα ότι κάποιος σας αγγίζει ενώ κοιμάστε - Συμβολισμός

Θα περιέγραφα αυτό το συναίσθημα ως ενδυναμωτικό, προστατευτικό, περιποιητικό, ηρεμιστικό και προσεγγιστικό, και απλά απερίγραπτο.

Μια τέτοια σύνδεση μπορεί να προκύψει μόνο αν η "χημεία" είναι σωστή, αν μπορούμε να μυρίσουμε ο ένας τον άλλον με την πραγματική έννοια της λέξης.

Η αυτοπεποίθηση παίζει τεράστιο ρόλο και εδώ, επειδή πολλοί άνθρωποι αρχικά δεν είναι εξοικειωμένοι με μια αγκαλιά από πίσω.

Ωστόσο, αν εμπιστεύεστε ο ένας τον άλλον, αυτό το είδος αγκαλιάς αισθάνεται απίστευτα ασφαλές και ακόμη και προστατευτικό, επειδή δίνει μια αίσθηση ασφάλειας. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ωστόσο, οι άνθρωποι που αγκαλιάζονται αισθάνονται ότι ελέγχονται επειδή περιορίζεται η ελευθερία των κινήσεών τους.

Τα χέρια του αγκαλιάζοντος τυλίγονται γύρω από τη μέση του άλλου.

Είναι ιδιαίτερα σημαντικό γιατί βοηθάτε κάποιον που είναι σημαντικός για εσάς σε μια δύσκολη στιγμή και που είναι εκεί για να σας βοηθήσει. Το άγγιγμα είναι μια έκφραση στοργής, αφοσίωσης και αγάπης. Λειτουργούν ιδιαίτερα μέσω της προσοχής και, αντίστροφα, δημιουργούν προσοχή.

Οι άνθρωποι αγκαλιάζονται με αυτόν τον τρόπο, ιδίως όταν επίκειται ένας παρατεταμένος αποχωρισμός, για παράδειγμα, πριν από ένα μακρινό ταξίδι ή όταν ξανασυναντιούνται μετά από πολύ καιρό.

Ένα νεογέννητο παιδί τοποθετείται στην κοιλιά της μητέρας του αμέσως μετά τη διαδικασία της γέννησης, η οποία γρήγορα ηρεμεί. Εξακολουθεί να αισθάνεται συγχωνευμένο με τη μητέρα του κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους της ζωής του.

Το άγγιγμα, όπως η αγκαλιά, είναι απαραίτητο για την ευεξία ενός ατόμου. Καθώς αγκαλιαζόμαστε, εκλύουμε την ορμόνη ωκυτοκίνη, η οποία μειώνει το επίπεδο του στρες και έτσι μειώνει τον πόνο και το άγχος.

Η τακτική αγκαλιά μπορεί επίσης να έχει θετική επίδραση στην υγεία σας, ενισχύοντας το ανοσοποιητικό σας σύστημα και μειώνοντας την αρτηριακή πίεση.

Συμπέρασμα

Αυτοί οι δύο παράγοντες συνεργάζονται στις αγκαλιές. Οι άνδρες είναι επίσης πιο πιθανό να αγκαλιάσουν την αριστερή πλευρά, επειδή οι αγκαλιές συχνά αντιμετωπίζονται αρνητικά μεταξύ των ανδρών, ακόμη και αν η αγκαλιά χρησιμοποιείται μόνο ως σύντομος, ουδέτερος χαιρετισμός.

Οι ψυχολόγοι μιλούν επίσης σε αυτό το πλαίσιο για την εμφάνιση της βασικής εμπιστοσύνης. Η έλλειψη αγκαλιάς μπορεί να σας αρρωστήσει, όπως και η έλλειψη βιταμινών. Ενισχύουν τον χαρακτήρα σας και επομένως σας βοηθούν σε καταστάσεις κρίσης.

Σύμφωνα με τη διάσημη οικογενειακή θεραπεύτρια Virginia Satir, το να δίνεις στον εαυτό σου δώδεκα αγκαλιές την ημέρα θα σου δώσει τη μέγιστη δυνατή σταθερότητα και θα σε βοηθήσει ακόμη και να αναπτύξεις την προσωπικότητά σου.